آلوئه ورا باستانی ترین گیاه دارویی جهان

آلوئه ورا

براساس تحقیقات و گزارشهای یافت شده، سابقه استفاده از مایع آلوئه ورا، که به صورت خوراکی مورد مصرف قرار گرفته به زمان های بسیار دور، برمیگردد و قدمت آن به 6000 هزار سال قبل میرسد.

در آن دوران، یعنی کمتر از شش هزار سال پیش، آلوئه، به عنوان گیاهی زندگی بخش و به بیانی دیگر، به خون تشبیه میشد. و از همان زمان به سمبل زیبایی، پاکی و جاودانگی تعبیر میشده.

گفته شده که افراد اساطیری آن زمان، مانند: کلئوپاترا و نفرتیتی نیز علاقه زیادی به این معجون داشته و روزانه از آن برای زیبایی پوست و سلامت خود استفاده میکردند و همیشه استفاده از آلوئه را تامین سلامت جسمی خود میدانستند. حتی در آن دوران به نوعی خاصیت ضد باکتری و ضد قارچ بودن آلوئه ورا مشهود بوده و به همین دلیل آن را برای مومیایی کردن اجساد مردگان نیز مورد استفاده قرار میدادند. باور رایج این بود که متوقف کردن فرایند تجزیه فیزیکی بدن بی جان انسان، میتواند روح و جسم را از زندگی ابدی برخوردار سازد.

و در نهایت آلوئه به عنوان "زاینده ابدیت" شناخته شده بود.

-         در پاپیروس هایی که به زبان عبری و از سال 1550 قبل از میلاد کشف شده، به وضوح از تاثیر ضد التهابی و تسکین دهندگی درد با استفاده از این گیاه عنوان شده.

بین النهرین

ابتدایی ترین مدارکی که قدمت استفاده از آلوئه را بیان میکند کتیبه هایی ساخته از خاک رس است که در منطقه ای به نام، نیپور بوده و از 2200 سال قبل از میلاد به جای مانده که در این منطقه یافت شده .

امروزه مردم از اثر بخشی آلوئه، بر روی بیماری های روده ای آگاه هستند. اما در دوران باستان بیماری های شایع را، به تسخیر بدن انسان به وسیله شیطان تشیه میکردند، که چاره رهایی بدن، و بیرون راندن شیطان، از جسم بیمار را بکار بردن گیاه مقدس آلوئه میدانستند.

اسکندر کبیر

در دوران حکومت اسکندر مقدونی در کشورهای آسیایی آلوئه ورا به عنوان دارو برای درمان مصرف داشته و دررفع بسیاری از بیماری ها کاربرد وسیعی پیدا کرده بود.

مستندات موجود بیان میکنند که اسکندر درطول جنگ های خود، یعنی در بین سالهای 356-323 قبل از میلاد برای درمان زخم  سربازهای خود از آلوئه و اثرات آن در بهبودی آنان بهره میگرفته.        اسکندر به واسطه وجود چرخ دستی برای حمل و نقل، و امکان کاشت گیاه آلوئه، که باعث پشتیبانی از نیرواهای خود شده بود توانست به جنگ های متعددی بپردازد.

گفته شده، که در آن دوران ارسطو، اسکندر را متقاعد کرده تا جزیره "سوکوترا" را تحت هر شرایطی به تصرف خود در آورد که علت آن تنها، در اختیار گرفتن مزارع ارزشمند و پر منفعت آلوئه ورا بوده. با انجام این کار اسکندرنیز موفق به تامین داروی کافی برای بهبود جراحات همه ارتش خود شد.

دیوسکورودس

رومیان نیز به پیروی از دانش یونانیان و مصری ها در استفاده از قدرت شفا بخش گیاه آلوئه ورا شروع به تهیه و تامین آن کردند. نزدیک به سال 50 قبل از میلاد در زمان امپراطوری "نرو" پزشک و گیاه شناسی به نام "دیوسکورودس" به مناطق شرقی آسیا سفر کرد تا تحقیقات خود را در مورد روشهای جدید استفاده از این داروی گیاهی ادامه دهد. او در این مدت کتابهای زیادی در چندین نسخه در باره خاصیت های دارویی و درمان بیماری های مختلف را به طور آموزشی به رشته تحریر در آورد.

او بر اساس دستاورد های خود و مشاهده اثرات مثبت این گیاه دارویی، در قسمتهای زیادی از نوشته های خود به گیاه شفا بخش مورد علاقه خود، یعنی آلوئه ورا اشاره کرده. او استفاده از عصاره آلوئه ورا را برای بسیاری از مشکلات جسمی مانند درمان زخمها، ناراحتی دستگاه گوارش، التهاب لثه، درد مفاصل، خارش پوست، آفتاب سوختگی، آکنه، ریزش مو و موارد دیگری پیشنهاد داده است.

طب چینی

میتوان گفت از زمان سفر مارکو پولو به سرزمینهای چین، آلوئه در فرهنگ چینی جای داشته و یکی از عناصر مهم در درمانهای پزشکی آن دوران به شمار می آمده. کتاب درمانی (شی-شن) از آلوئه ورا به عنوان "روش آرامش بخش" یاد کرده. این گیاه نقش بسزایی در زندگی روزمره چینی ها ایفا کرده.

همچنین این گیاه در فرهنگ همه مردم ژاپن از جایگاه خاصی برخوردار است. و با نام "گیاه سلطنتی" شهرت داشته وشناخته میشود. مایع آلوئه ورا به عنوان اکسیر جوانی بخش مصرف میشده و سامورایی های آن دوران از آن برای تطهیر، خود را با آن میشستند و به شفا بخشی و قداست آن ایمان داشتند.

کلمبوس

به واسطه وجود آلوئه ورا دنیای تازه ای کشف شد. کریستوف کلمب به پرورش دهنده آلوئه نیز معروف بود. او این گیاه را در گلدان و روی عرشه کشتی های خود نگهداری میکرد و ازآنها برای سلامت و بهبود زخم های ملوانان خود در سفر های طولانی دریایی به کار میبرد.

در طول قرن 16 میلادی، راهب های اسپانیایی تبار برداشت آلوئه ورای وحشی را گسترش داده و استفاده از فواید آن را در مناطقی که مردم هنوز با این گیاه آشنایی نداشتند، رواج دادند.

این راهب ها امروزه همچنان به شفا دهنده گی معروف بوده و درعلوم گیاه شناسی ازجایگاه خاصی در بین مردم برخوردار هستند.

سرخ پوستان مایا نیز به نوعی دیگر از خواص این گیاه بهره میجستند و آب این گیاه بیابانی را مقدس دانسته، به عنوان "سر چشمه جوانی" خود را با آن غسل تعمید میدادند.

داروی تلخ سوئدی

یک دکتر سوئدی به نام دکتر "ارنست" که به سن 104 سالگی رسیده بود و به علت یک حادثه در اسب سواری جان خود را از دست داد. معجزه این اکسیر را به عنوان یک راز خانوادگی سالها حفظ کرد.

به هر شکل پس از آن این راز برای همه جهان افشا شد. وبا نام اکسیر سوئدی تلخ شناخته شد. موادی که آن اکسیر رمز آلود از آن متشکل شده بود عبارت بود از : یک اونس آلوئه، ریشه زدواری، ریشه کوشاد بهترین زعفران، مقداری ریشه ریواس، قارچ کاج اروپایی و همراه با شیره ونتیان و مقداری براندی  را با هم مخلوط کرده و آن را میجوشانند و پس از ده روز آن را صاف میکردند.

استفاده 7 یا 8 قطره از این عصاره بدست آمده به همراه چای نوشیدنی یا آب گوشت تمام طول عمر را بدون نیاز به حجامت و دکتر تضمین میکند.نکته قابل توجه در مصرف آن این است که برای هر درمانی مناسب است.

سانسکریت

در زبان سانسکریت، آلوئه با نام (گریتا-کوماری) شناخته شده است. کوماری به معنای دختر بوده و این باور رایج بوده که این گیاه قدرت جوانان را به زنان منتقل میکند و تا حد زیادی تاثیر در طراوت زنانگی دارد.

در طب آیورودا هند، از آلوئه در بسیاری برنامه های دارویی برای جوانی و سلامت همینطور برای ایجاد پایداری در سیستم قلبی و عروقی تجویز میشود. ویژگی های این گیاه را در کمتر گیاهی میتوان یافت.

طب آندروپاسیفیک

به گفته "رودولف اشتاینر" تشبیه تفاوت بیرون و درون ساقه آلوئه همانند تفاوت ماه با خورشید است.

دلیل این تشبیه، تفاوت بسیار زیاد بین دو قسمت تشکیل دهنده اصلی گیاه آلوئه ورا بوده که دارای پوسته ای سفت و زمخت و تقریبن بی خاصیت و تیره، برای زندگی در شرایط آب و هوایی بسیار وخیم: گرما، باد و خشکی، شکل گرفته و سازماندهی شده. این در صوتی است که محتوای داخلی همان پوسته با خواص بسیار زیاد تشکیل شده آب فراوان دارد بسیار شفاف و خالص و دارای بافت نرم است.

کشیش کنیپ

کشیش کنیپ فواید بسیار در پورد و بوته این گیاه را تایید کرده و آن را آلوئه ورای بزرگ نامیده. به بیان او دارویی موثر برای سم زدایی دستگاه گوارش دانسته و در در مان مشکلات رودهای و سیستم ایمنی در بدن خود را –بسایر موثر و زندگی بخش دانسته. و با وجود دو بیماری عفونی همزمان روده ای و چشمی در مان با آلوئه ورا کار ساز بوده.

سرخ پوست ها

در طول قرن 16 میلادی، قبیله های سرخ پوست نیز با موارد درمانی گیاه آلوئه آشنا شدند. آلوئه یکی از 16 گیاه مقدس به شمار می آمده که قابل پرستش بود.

شهد رقیق شده این گیاه را روی پوست خود میزدند تا از آزار حشرات در امان باشند. همچنین در راهپیمایی های طولانی در باطلاق های آلوده و در شایط آلودگی از آب گیاه استفاده میکردند. حتی استفاده از آن بر روی چوب و مواد دیگری که مورد حمله حشرات قرار داشته استفاده میکردند.

منبع: Dr.med. Susanne Schwemmlein

مترجم: امین